Wersja twojej przeglądarki jest przestarzała. Zalecamy zaktualizowanie przeglądarki do najnowszej wersji.

Przekaż darowiznę dla naszych podopiecznych:

 

1) za pomocą Dotpay:

 

2) za pomocą Paypal:

  

3) lub przelewem na konto:

Fundacja Serce dla Zwierząt
ul. Baborowska 5/76, Warszawa

nr konta: 44 1090 1841 0000 0001 2339 1619 

Dla przelewów z zagranicy:

IBAN: PL44109018410000000123391619

SWIFT: WBKPPLPP

 


 

Robisz zakupy w sklepach internetowych?

Rób to przez serwis FaniMani.pl a określony procent wartości transakcji zostanie przekazany naszym podopiecznym! 

Historia Beaty... część pierwsza

Opublikowany 2015/05/01

Kiedy w czerwcu 2011 w przeddzień Bożego Ciała ruszałam do schroniska w Celestynowie nie miałam pojęcia, jak ta wizyta zmieni moje życie. 

 

Schronisko znałam tylko to na Paluchu i sprzed ponad 20 lat, kiedy adoptowałam pierwszego psa - Misia. Pies po przeżyciach, czarny i powiedziałoby się pospolity "burek" okazał się cudownym kompanem dla mnie i mojej córki na kilka kolejnych lat. Nie bałam się więc adopcji, to była potrzeba serca.

Miejsce było dość przypadkowe, ogłoszenie znalezione w Internecie, ruszyłyśmy, by zrobić rekonesans, szukając młodej suni w typie owczarka - do domu z wybiegiem. Kiedy przyjechałyśmy do Celestynowa okazało się, że ta znaleziona sunia w ogłoszeniach z internetu już znalazła dom. Zgodziłyśmy się przyjrzeć się innym psiakom przebywającym w schronisku. To był czas, kiedy psy o pewnej porze były wypuszczane na luz i pamiętam brnęłyśmy poprzez dywan zaciekawionych, dotykających nas mokrych nosów, aż zobaczyłyśmy Ją! 

 

Nazywała się Nuka i od pierwszego wejrzenia zaskoczyło! Mieszanka żółtej bokserki swoim powitaniem podbiła w sekundę nasze serca i po krótkiej naradzie rodzinnej kilkanaście minut później siedziała już w naszym aucie. Po kąpieli i zakupie dopasowanej obroży i nadaniu jej imienia Luna - kilka godzin później jechała z nami na działkę na Mazury na długi weekend świąteczny. 

Z perspektywy czasu mogłoby się to wydawać posunięciem ryzykownym - bo pies zmieniał otoczenie, mógł być zestresowany, mógł sprawiać kłopoty... mógł, ale Luna zachowała się wspaniale: jazda samochodem okazała się jej żywiołem, ufała nam w każdej kwestii, pięknie się witała z ludźmi, psami, dziećmi. Kiedy się okazało, że potrafi podstawowe komendy: Siad! Waruj Do mnie!, a do tego pięknie chodzi przy nodze, bardzo mnie zaciekawiło, jak to możliwe, aby pies ze schroniska potrafił tak wiele. Jak się okazało Luna uczestniczyła w programie edukacyjnym "Fajny Pies ale Bezdomny" prowadzonym przez Ewelinę Eggert z Dogmasters i pracowała z wolontariuszami schroniska na sobotnich spacerach. W takim kilkutygodniowym programie brało udział kilkadziesiąt psów z Celestynowa, Palucha i jeszcze kilku schronisk. 


Wiedziałam już, że adoptowałam idealnego psa! Luśka była bezproblemowa i (jedyna przeszkoda, jaką szybko przeskoczyliśmy było nauczenie jej jedzenia suchej karmy dla psów, nie jadła tego wcześniej, nie znała, nie kojarzyło jej się to z jedzeniem). No i była bezgranicznie w nas wpatrzona. Mogłam z nią podróżować, potrafiła zachować się bezbłędnie w każdej sytuacji. Jej kilkumiesięczne doświadczenia ze schroniska i to czego wcześniej zaznała od człowieka (Luna ma głęboką szramę na karku od rany najprawdopodobniej od sznura, łańcucha czy innego uwiązania) nie zmieniło jej radości i ufności. 


To wszystko sprawiło, że pod koniec lata 2011 zapragnęłam adoptować koleżankę dla Luny.

To co było dalej, wykroczyło poza kolejną zwykłą adopcję... zmiana już na mnie czekała... Ale o tym napiszę w kolejnej części...

 

Autor: Beata Koziarska

Polityka dotycząca plików cookies

Ten serwis korzysta z plików cookies do przechowywania informacji na twoim komputerze.

Czy akceptujesz?